عملکرد نیمکت شهری به عنوان یک مرکز اجتماعی

نیمکت شهری به عنوان یک مرکز اجتماعی، عملکردی منعطف جهت سپری کردن زمان بدون هیچ هزینه‌ای دارند و به عنوان پرکاربردترین مبلمان فضای باز در سراسر شهر شناخته شده هستند که تاثیر مثبتی در چهره و زیباسازی شهر خواهند داشت. 

نیمکت شهری 

هرکسی بدون پرداخت هزینه و بدون هیچ ملاک شخصیتی می‌تواند از مبلمان فضای شهری استفاده کند از همین روی بسیاری از افراد خصوصا آن دسته که در سایر محیط‌های اجتماعی مثل مدرسه، دانشگاه و یا محیط کار به حاشیه رانده شده‌اند؛ از وجود چنین فضاهایی استقبال می‌کنند. خانه‌ها معمولا بسیار کوچک، شلوغ و شخصی‌تر از آن است که بتواند میزبان بسیاری از دیدارها و ارتباطات باشد.

شواهد نشان می‌دهند که مبلمان شهری که اصولا شامل نیمکت چوبی و دیگر مدل‌ها همچون فلزی می‌شود، با دربر گرفتن طیف عظیمی از روابط، نقش موثری در کاهش انزوا دارند. در زیر نقش کلیدی مبلمان شهری را در زندگی سه گروه اجتماعی مهاجرین جدید، افراد بیکار و بدون سرپرست ‌بررسی می‌کنیم. همچنین باید به‌خاطر داشت که افراد معمولا زمان کافی برای گذراندن دارند ولی پولی برای خرج کردن در این زمان‌ها ندارند که این خود زمینه‌ساز انزوا است.

نمونه ای از عملکرد مبلمان شهری در نپال

ارتباط تاریخی میان سربازهای گورخا که در سربازخانه اقامت می‌کرده‌اند به‌علاوه حق سکونت که از سال ۲۰۰۹ به آن‌ها داده شد، دلیلی بر ایجاد گروهی از شهروندان نپالی است. به‌همین جهت تعجب‌آور نخواهد بود اگر گروه‌هایی از زنان و مردان سالخورده‌ی نپالی را بر روی نیمکت‌های میدان، مسیرها و یا سایر مناطق شهری ببینیم. این افراد عموما به دلیل سن، زبان، درآمد پایین و ناله‌هایشان درمورد دلتنگی برای نپال، از سایر بخش‌های اجتماع به‌دور مانده‌اند.

بنابراین دیدار با افرادی مشابه خودشان، بسیار پراهمیت است: جمع شدن در‌ پارک‌ها و سایر مکان‌های عمومی منبع اصلی ارتباطات آن‌ها است. آن‌ها در هر دیدار ساعت‌ها به گفت‌وگو در مورد اخبار روز می‌پردازند و یا اخباری که از تلویزیون بزرگ میدان پخش می‌شود را تماشا می‌کنند. “ما بایکدیگر راه می‌رویم، مشکلاتمان را بیان می‌کنیم و به دنبال راه‌حل می‌گردیم”.

میدان به‌دلیل دارا بودن فضای کافی، تمیزی، امنیت و دستشویی در نزدیکی برای این گروه بزرگ بسیار مناسب به‌نظر می‌رسد و اینجاست که طراحی شهری اهیمت خود را نشان خواهد داد؛ بنابراین شاید برای شما هم پیش بیاید که طراحی شهری چیست و چه نقشی در موارد ذکر شده دارد. زنان نپالی نیز با توجه به تفاوت این مکان با سایر مکان‌های نپال، از این محل به‌عنوان مفری از خاطرات گذشته و جایی برای زندگی در لحظه نام می‌برند. یکی از ناراحتی‌های افراد این گروه ناتواناییشان در برقراری ارتباط با سایر افراد پارک است، این رفتار از لبخندها و سر تکان‌دادن‌هایشان برای سایر افراد مشهود است. “ما به‌خاطر زبان بسیار گریسته‌ایم”!

مزایای دیگر نیمکت شهری

یکی دیگر از دسته‌هایی که زمان تقریبا زیادی را در هر دو مکان پروژه می‌گذرانند، افراد از کارافتاده خصوصا آقایان هستند. این افراد با دوستانشان ملاقات کرده و گاهی نوشیدنی می‌خورند. کالین، یکی از افرادی که اکثر روزها با سگش برای گردش می‌آید می‌گوید که اکثر پاتوق‌ها این روزها بسته شده‌اند و به‌همین جهت پارک برایش به محل اصلی در برقراری ارتباطات اجتماعی درآمده است. گروهی از مردان جوان در اوایل بیست‌سالگی خود از این میدان به‌عنوان مبدایی در دیدارهایشان استفاده می‌کنند. “این نقطه‌ شروع یک دیدار است…همه‌ ما حای دیگری زندگی می‌کنیم ولی وقتی به کسی می‌گوییم به اینجا بیاید حس می‌کنیم که خودمان هم همیشه همین‌جاییم”. آن‌ها از زل زدن به مردم، دست‌انداختن آن‌ها و شوخی راجع به برنامه‌های تلویزیون بزرگ نصب شده لذت می‌برند.

ارتباط نیمکت شهری و معماری

تام یک بیماری مزمن دارد که به‌سبب آن همواره انرژی و هوا کم می‌آورد و به همین خاطر قادر به پیاده‌روی‌های طولانی نیست. وجود مبلمان فضای باز در میدان بدین معنا است که او می‌تواند با خیال آسوده برای پیاده‌روی با همسرش بیرون رود و در فواصل زمانی کوتاه برای استراحت و بازگردانی انرژی‌اش برروی نیمکت‌ها استراحت کند. پرستار‌ها نیز فضای بیرون را تنوع مطبوعی نسبت به داخل ساختمان می‌یابند. مارگارت و دختر جوانش سپری کردن زمان در میدان را لذت‌بخش و تازه‌کننده‌ی روابطشان می‌دانند.

“دخترم اوتیسم دارد، بنابراین برای ما بسیار مفید است و او اینجا را دوست دارد، به‌خاطر مشکلات حسی، کفش‌هایش را در می‌آورد. دخترم دلش می‌خواهد روی چمن‌ها قدم بزند…به‌علاوه برای مدتی روی این نیمکت می‌نشیند. حس می‌کنم محیط بیرون برایش مناسب‌تر باشد…آرامش می‌کند”. برای پرستار دخترش، فضای میدان به معنای آرامش بیشتر و لذت‌بخش است درحالیکه برای دختر با تمرین خرید کردن در فروشگاه‌های مجاور مشغول است به‌ مفهوم حرکت سوی استقلال بیشتر است.

باوجودیکه در این نمونه‌ها انواع سرپرستی‌های سخت‌تری بیان شدند ولی روزانه در سرتاسر کشور تعداد کثیری از والدین برای تماشای فرزندانشان در حین بازی و فوتبال از مبلمان شهری استفاده می‌کنند. آن‌ها در صورت نیاز پوشک‌های بچه را تعویض می‌کنند، پیغام‌هایشان را چک می‌کنند و از صحبت‌های حواس‌پرتانه با پدر و مادرهای دیگر لذت می‌برند. برای بسیاری از افراد نشستن بر روی نیمکت در فضای شهری به‌منزله‌ی زنده شدن همان ارتباط خوب و قدیمی چهره به چهره است که توسط مانیتور قابل دستیابی نیست و با پیشرفت زندگی شهری روبه افزایش است.